او تا حدودی شفاف، تا حدی مات، و به طور کامل در عکس حضور دارد.
او پیش از مرگ خود تقاضا می‌کند تا با یک کشیش صحبت کند. اگنس پس از ملاقات با کشیش که مرد جوانی است، بخش‌هایی از حقیقت را برای او تعریف می‌کند.
حتی در روز روشن هم هیچ کس جرأت نداشت پیاده به آنجا برود، چون جاده کم عرض و به شدت خطرناک بود؛ علاوه بر آن، یک زن تنها در آن ناحیه کوهستانی چه می‌کرد.
مجله
در سال ۱۹۶۲، ساکنان پورتلند ۷۵۰۰۰ دلار برای کمک به شهر در خرید و بازسازی آن اهدا کردند.
اگرچه شکل او به‌وضوح، بین فروشگاه جنرال و انباری باتلر از این ملک، ترسیم شده است، نمای بیرونی خانه به همان اندازه قابل مشاهده است.
این مسافرخانه (یک اقامتگاه کشیش سابق که در سال ۱۱۴۵ ساخته شده) نه تنها قدیمی‌ترین ساختمان شهر است، بلکه دقیقاً در محل تلاقی دو خط «لی» قرار دارد. اعتقاد بر این است که خطوط لی، خطوطی ماوراءطبیعی هستند که بناهای تاریخی جهان را در یک تراز قابل توجه به هم متصل می‌کنند.
لئو آن چنان ترسیده بود که نمی‌دانست چه کند و یا چه بگوید. آدریان هم از آینه نکاهی به عقب انداخت و متوجه شد که زن بدون سر در تعقیب آنهاست.
بسیاری از اوقات ما می‌دانیم تصمیم‌مان اشتباه است اما به دلیل احساسات یا لجبازی یا حتی اثبات خود به دیگران، تصمیم اشتباه را عملی می‌کنیم و شادی کوتاه‌مدت و رنج بلند مدت را برای خود ایجاد می‌کنیم.
طبق گفته‌های «غریبه زیبا: روح کیت مورگان و هتل دل کورونادو»، افرادی که فعالیت‌های ماوراءالطبیعه را در این هتل گزارش کرده‌اند، کم نیستند. میهمانان نورهای سوسوزن، یک تلویزیون گول‌زننده و تغییر دما را تجربه کرده‌اند که از ناکجاآباد ظاهر می‌شود و به طور غیرقابل توضیحی ناپدید می‌شود.
اکنون، ۱۲۲ سال بعد، یک نشانگر در مسیر ۶۰ به رهگذران یادآوری می‌کند که روح گرین بریر به محکوم کردن مردی که او را کشته بود کمک کرد. هرگز موردی مشابه آن وجود نداشته است.
درها به خودی خود باز و بسته شده‌اند، صدای قدم‌ها و صداهای دیگری شنیده شده اما هیچ فردی دیده نشده است.
یک داستان ساده اما پرکشش که زمینه‌های مهمی مثل حقیقت، خشونت، آزادی و معصومیت را در دل خود جا داده و مخاطب را تا پایان با خود همراه نگه می‌دارد. آیین تدفین کاملا بر اساس یک داستان واقعی ساخته و پرداخته شده و البته یک سال پس از انتشار (۲۰۱۴) جایزه‌ی بهترین کتاب از سوی نشریه‌ی گاردین بریتانیا و همچنین جایزه‌ی ادبی ایمپک دوبلین را به خود اختصاص داد.
این اثر یک کتاب کارآگاهی، دقیق و استادانه است که دیوید گرن، روزنامه‌نگار آمریکایی و نویسنده‌ی مجله‌ی نیویورکر، در آن وقایع تاریخی به قتل رساندن دست‌جمعی سرخ‌پوستان آمریکایی را به شکلی شگفت‌آور مستند کرده است.
قتل‌های هولناک آمیتیویل در سال ۱۹۷۴، به‌عنوان یکی از پریشان‌کننده‌ترین داستان‌های ترسناک آمریکا در قرن بیستم تثبیت شده‌اند.